i stillhet...

...og tillit skal eders styrke være.

Jesaja 30, 15

"Den åpne himmel oppleves bare av den sjel som har lært å bli stille hos ham.
Din travelhet, din mangel på stillhet, er årsaken til ditt slette og fattige kristenliv."

Sitat fra "Stille stunder på veien hjem" av H.E.Wisløff
(andaktsbok fra 1952, 22.opplag i 1989)

En meget klar tale. Nesten en smule dømmende. Eg ville nok ikkje sagt det like krast. Helst putta inn eit kanskje. Men kvifor ville eg det? Det er jo sant som Wisløff skriv, mangel på stillhet og tid med Gud påvirka kristenlivet mitt. Korleis kan eg forvente at Gud skal gi meg styrke og rettledning om eg ikkje tek med tid til å ta imot og vente på svar?
Eg kjenner meg truffet.
Stillhet er godt, men gjer meg samtidig rastlaus.
Tenk om eg går glipp av noko.
Men tenk om eg går glipp av noko Gud vil seie meg i all min travelhet og mangel på stillhet.

Eg er redd for å være like direkte som Wisløff fordi eg ikkje vil framkalle dårlig samvittighet hos nokon. Men da lar eg samtidig kanskje muligheten til å sjå forandringar passere. For eg trur at vi blir forandra når vi brukar tid med Gud. Han får ein sjanse til å påvirke oss og liva våre, korleis vi lever og ser på andre og oss sjølve.

Det er ferietid. Vi bør ha bedre tid enn ellers til å være stille med Gud. Men det er så mykje vi vil ha gjort, så mange opplevingar vi vil ha med oss, ferieminner og bilder som skal skapast...Men eg håpar at du og eg kan huske at:
"I stillhet og tillit skal deres styrke være!"
Så kanskje vi får ferieminner som varer evig!
Nei, la meg rette meg sjølv;
så får vi ferieminner som varer evig!
(ikkje noko kanskje her....)